learning
Ιδίως στην Αμερική, όπου ανθίζει (και χρυσοπληρώνεται) το επάγγελμα του κειμενογράφου (copywriter), είθισται η εξειδίκευση. Δηλαδή πέρα από τη γενική γραφή, όπου κάποιος επαγγελματίας μπορεί να αναλάβει παντός τύπου κείμενο (παντός καιρού copywriter), συνήθως οι κειμενογράφοι προτιμούν να εξειδικεύονται σε συγκεκριμένη θεματολογία. Αυτό τους βοηθά να γνωρίζουν πάρα πολύ καλά το αντικείμενο, γύρω από το οποίο δουλεύουν και φυσικά, να χρειάζονται πολύ λιγότερο χρόνο εξοικείωσης με ορολογία και concept.

Η άποψή μου γύρω από την εξειδίκευση στη γραφή εν προκειμένω, είναι διττή: Από τη μία έχουμε σαφώς μεγάλη εμπειρία, βαθιά γνώση, ουσιαστική κατανόηση, έξυπνη διαχείριση των προβλημάτων που μπορεί να προκύπτουν και πολύ καλύτερη νοηματική απόδοση μια και υπάρχει εξοικείωση.

Από την άλλη όμως, κι αυτό το λέω βάσει της δικής μου εμπειρίας έως τώρα, έχουμε όλα εκείνα τα συστατικά που «σκοτώνουν» και καταλύουν την έμπνευση. Θέλω να πω, σίγουρα θα νιώσω μεγαλύτερη «ασφάλεια» εάν αναλάβω έναν πελάτη με αντικείμενο πάνω στο οποίο έχω ξαναδουλέψει, όμως αμέσως θα σκεφτώ ότι υπάρχει ο κίνδυνος να «επαναληφθώ». Ακόμη και υποσυνείδητα.

Στη χώρα μας, από τη γυμνή άποψη της επιβίωσης, εάν εξειδικεύεσαι σε συγκεκριμένη θεματολογία γραφής ίσως να ταιριάξεις πιο δύσκολα με πελάτη ο οποίος ζητά κάτι τελείως διαφορετικό. Από την άλλη όμως, εφόσον ο πελάτης ζητά κάτι παρόμοιο, πολύ πιθανό να νιώσει εκείνος πιο άνετα και να σε εμπιστευτεί ταχύτερα. Το θέμα τελικά είναι, σε τι θέμα (εάν) εξειδικεύεσαι και πόσο «δύσκολο» είναι ή πόση ζήτηση έχει. Υπάρχει μια ισορροπία. Δεν είναι ούτε άσπρο ούτε μαύρο το συμπέρασμα.

Εκείνο που, προσωπικά, με βοηθά πολύ στην έμπνευσή μου όποιο θέμα κι αν αναλάβω, είναι να υπάρχει εκείνο το πολύτιμο κενό μεταξύ μιας δουλειάς και της επόμενης, ώστε να προλαβαίνει η παλέτα να καθαριστεί και το πινέλο να βραχεί και να γίνει πάλι ουδέτερο. Δεν μιλάω γενικώς για τη διαδρομή από ένα οποιοδήποτε project στο επόμενο. Είπαμε, είμαστε καλοί στο multitasking. Oh yes… Μιλώ για δουλειές του ιδίου αντικειμένου πάντα. Εφόσον λοιπόν υπάρξει ένα διάλειμμα, έχεις ξεχάσει τι έχεις γράψει, έχει επέλθει μια καλή πέψη κι έτσι μπορείς να ξεκινήσεις (φαινομενικά) από την αρχή, κρατώντας τα θετικά στοιχεία (γνώση, εμπειρία) και χωρίς να επαναλαμβάνεσαι.