Τώρα τελευταία όλο και πληθαίνουν, μου φαίνεται, οι εταιρείες που -υπό την πολλά υποσχόμενη πιθανότητα συνεργασίας διαρκείας- ζητάνε δείγμα γραφής πριν αποφασίσουν με ποιον τελικά κειμενογράφο θα κάνουν δουλειά. Όμως, η δειγματοληψία που σου ζητάνε δεν είναι μια παράγραφος, όπως θα έπρεπε, μια και για sample μιλάμε και όχι για ολόκληρο, απλήρωτο κείμενο… Συχνά απαιτούν 2 και 3 γραπτά, αυτοτελή, όπως για παράδειγμα την εταιρική τους ταυτότητα (πάντα!), άντε και 2-3 περιγραφές προϊόντων. Είμαστε σοβαροί?!

Δείγμα; Πολύ ευχαρίστως. Μετά πληρωμής.

Κάπου εδώ, κι αφού την συγκεκριμένη τακτική την έχω γευτεί δις (εξαμαρτείν) με τις ακριβώς πανομοιότυπες «απαιτήσεις» (πάντα όμως ως δείγμα, «για να δούμε πώς μας βλέπετε εσείς!»), τραβώ κάθετα μια γραμμή κι απαντώ: «Δεν προσφέρω αμισθί πραγματικά δείγματα εργασίας». Εάν ο πελάτης θέλει να λάβει από εμένα δείγμα γραφής που να έχει ρεαλιστική ανταπόκριση πάνω στο αντικείμενο και την επιχείρησή του, σαφέστατα και το δείγμα δεν θα πρέπει να ξεπερνά τις 2 παραγράφους και δεν δύναται να δίδεται δωρεάν. Αλλιώς, ας γράψω γενικά κι αόριστα, εφόσον ο πελάτης επιθυμεί απλώς να πάρει μια πρόγευση. Στην περίπτωσή μου, βεβαίως, ούτε αυτό ισχύει, μια και κείμενά μου υπάρχουν εκεί έξω. Περί Τεχνολογίας και Μάρκετινγκ, περί Ομορφιάς και Επισιτισμού, περί Υπηρεσιών και Λιανικής, αλλά και B2B. Κείμενα πάσης φύσεως, που καλύπτουν μια τεράστια γκάμα: τεχνικά, λογιστικά, τουριστικά, …κομμωτικά και πάει λέγοντας. Με αυτή τη λογική, ο ενδιαφερόμενος μπορεί κάλλιστα να πάρει μια καλή εικόνα γύρω από την οπτική, την αντίληψη, την προσέγγιση και πένα μου.

Αυτός λοιπόν, είναι ένας νέος απαράβατος κανόνας που βάζω στον διαδικτυογράφο και μια συμβουλή που δίνω προς νέους συναδέλφους. Φαντάσου, ένας κακοπροαίρετος πελάτης (φυσικά υπάρχουν) να ζητάει από 10 κειμενογράφους, 10 διαφορετικές εργασίες κι έτσι στο τέλος, να ολοκληρώσει το σάιτ του από εδώ κι εκεί «μπαλώματα». Δείγμα; Πολύ ευχαρίστως. Μετά πληρωμής.

(Πηγή Φωτογραφίας: 7klaus.deviantart.com/)