Μα δεν είναι γλειφιτζούρι… Κάποια στιγμή, είναι πρακτικά σημαντικό το να αποδεχτούμε όλοι όσοι ζούμε από το διαδίκτυο, πως ό,τι ποστάρεται σε αυτό δεν μας ανήκει. Αντιλαμβάνομαι ότι ακούγεται τελείως άδικο -ή και ανιδιοτελές κατά
ανοιχτότητα
Θυμάμαι ακόμη την πρώτη φορά που ανακάλυψα από σπόντα τα κείμενά μου -αυτούσια μάλιστα- σε άλλο σάιτ. Έκτοτε, τα κείμενά μου, εκείνα που συστήνουν τον διαδικτυογράφο σε κάθε ενδιαφερόμενο, υποψήφιο πελάτη, κλάπηκαν ξανά και ξανά,







Κάνοντας… προθέρμανση πριν την ανάληψη δύσκολης θεματολογίας
Αρθρογραφία τύπου… τα memoirs μου!
Τόλμα να φτιάξεις ομάδα Kριτών των κειμένων σου!
Άλλο «γράφω καλά», άλλο «γράφω όμορφα».
Χρέωση ανά λέξη… seriously?!