Συχνά-πυκνά λαμβάνω μέιλ από επίδοξους νέους κειμενογράφους, που βιώνουν τα πρώτα τους κείμενα, τα πρώτα «χειροκροτήματα» και τις ενθαρρύνσεις φίλων. Ναι, κάθε ξεκίνημα θέλει το πράσινο φως του. Αρκεί όμως να υπάρχει αυτογνωσία και διάθεση για αυτοβελτίωση, διερεύνηση, προσπάθεια και πειραματισμό.

Είναι σημαντικός ο διαχωρισμός «γράφω καλά» που υποδηλώνει ένα επίπεδο πειστικής, σίγουρης γραφής, γνώσης της Ελληνικής και δεξιοτεχνία χρήσης αυτής. Και άλλο, το «γράφω όμορφα» που υποδηλοί έναν λυρισμό, ίσως τη χρήση πιο περίτεχνου λεξιλογίου, φαντασίας κι ελευθερίας έκφρασης. Ένα όμορφο κείμενο υπάρχει για να το θαυμάσουμε. Για να το «κρεμάσουμε» στον τοίχο και να το χαζέψουμε. Ένα καλό κείμενο μπορεί να «σταθεί» και να ταξιδέψει, να «μιλήσει» στο κοινό, να επιτύχει τον μάρκετινγκ στόχο του και να χρησιμεύσει ως μέσο και όχι ως αυτοσκοπός. Μέσο που θα επιστρέψει χρήματα, εμπορική αναγνώριση και καθιέρωση στο προϊόν, για το οποίο «στήθηκε» το εν λόγω κείμενο.

Τα κείμενα είναι μέσο και όχι αυτοσκοπός.

Η ομορφιά του «γράφω ωραία» είναι, πως μπορεί να μεταμορφωθεί σε «γράφω καλά». Την ώρα που δεν συμβαίνει κατ’ανάγκη το αντίστροφο. Ένα πρακτικό μυαλό, ικανό να συγκροτήσει λογικό και πειστικό λόγο ίσως να αδυνατεί να εκφραστεί πιο ελεύθερα, να εγχύσει φαντασία και δημιουργικότητα στο λόγο ή και να χρησιμοποιήσει εικόνες, αλληγορία, συναίσθημα. Η «αισθητική γραφή», από την άλλη, μπορεί με το χρόνο και την συγγραφή να πειθαρχήσει και να ενώσει τους δύο κόσμους: όμορφη, καλή πένα.

(Πηγή φωτογραφίας: Pixx-73.deviantart.com)