Κανείς δεν περιμένει να είσαι ένα μικρός υπερήρωας, ο οποίος έχει γνώσεις για τα πάντα κι έχει καταπιαστεί με όλες τις πιθανές θεματολογίες. Συχνά, οι υποψήφιοι πελάτες μου με ρωτάνε με αγωνία «Έχεις ξαναγράψει για αυτό το αντικείμενο;». Η αγωνία τους είναι κατανοητή, όπως και το ότι θεωρούν το προϊόν τους μοναδικό. Η δουλειά μου είναι να το αντιμετωπίσω ως προϊόν, ως υπηρεσία, ως κάτι που πρέπει να επικοινωνηθεί ορθά, κατανοητά, αποτελεσματικά, δελεαστικά. Όλα τα άλλα είναι ψιλά γράμματα. Θέλω να πω, έχω γράψει για πολύ τεχνικά θέματα στην καριέρα μου, αυτό δεν σημαίνει ότι εάν επαναλάβω την μικρή γνώση που κατέκτησα κατά την ανάληψη του project, θα κάνω καλή δουλειά.

Η πρώτη φορά είναι και η πιο ενθουσιώδης!

Πεποίθησή μου είναι πως η παρθένα συγγραφή, η πρωτόλεια, η πρώτη και πιο αδοκίμαστη κι αδάμαστη, είναι συχνά και η πιο τελεσφόρα. Γιατί; Μα γιατί διατηρείται στο έπακρο όλος ο ενθουσιασμός, η συγκέντρωση, ενέργεια, επιμονή και η ανήσυχη σκέψη «μήπως αποτύχω; Μήπως δεν το γράψω σωστά;», η οποία είναι απίστευτα κινητήριος. Κατά την επανάληψη, ενδεχομένως να «χαλαρώσει» λιγάκι η προσπάθεια και το δώσιμο στο projects, αφού ακριβώς νιώθεις πως το «κατέχεις», πως το έχεις ξανακάνει.

Φυσικά τα παραπάνω δεν αναιρούν την πολύτιμη γνώση. Απλώς τονίζω ότι η όλη εμπειρία είναι πιο σημαντική από το να έχει αναλάβει ένας κειμενογράφος συγκεκριμένα επιχείρηση συγγενική με τη δική σου. Για σένα, ως πελάτη, μπορεί να μοιάζει σημαντική αυτή η «κατάκτηση», είναι ικανή όμως να λειτουργήσει αντίστροφα στο αποτέλεσμα που θα λάβεις. Άλλωστε, ο γάμος «σκοτώνει» τον έρωτα και τον ενθουσιασμό ή τουλάχιστον έτσι λένε…